Categorie: RSB team 2

Het seizoen van het tweede team begon voorspoedig.
Alle wedstrijden werden gewonnen, totdat tegen medeconcurrent Moerkapelle in de voorlaatste ronde werd verloren.
Dit maakte alles weer spannend in de groep, maar dankzij een beter doelsaldo was een overwinning in de laatste ronde tegen middenmoter Dordrecht 3 genoeg voor het kampioenschap.
En promotie naar de tweede klasse. En als toetje een rondje op de platte kar door juichend Barendrecht en IJsselmonde.

Lees verder “De platte kar”

Het gaat niet goed met het tweede team. De eerste vijf ronden werden verloren.
In de zesde ronde stond mede degradatiekandidaat 3 Torens op het menu, dus deze wedstrijd moest gewonnen worden. Het tweede was versterkt met twee Andrées, dus de vooruitzichten waren goed.
Grappig dat ze achteraf gezien als eerste en als laatste klaar waren.
Uw razende reporter was wedstrijdleider van dienst en kon de gang van zaken dus goed volgen.

André Coenen was zoals gezegd het eerste klaar. Met zijn Siciliaanse Draak-loper lanceerde hij twee dubbele aanvallen waarmee hij eerst een stuk en daarna een kwaliteit won.
Opgeteld een toren dus en ruim voldoende voor de 1-0 voorsprong.

Hierna duurde het even voordat het tweede resultaat binnenkwam.

Piet scoorde de 2-0 nadat hij goed en actief uit de opening was gekomen. De vijandelijke pionstructuur werd versplinterd waarna stukwinst volgde.

Zo halverwege de avond dus een 2-0 voorsprong en het nodige leuks nog in het vat: veelbelovende stellingen bij Cor en Paul, gelijke stellingen bij John en Stanley terwijl Robert en André Karbaat minder stonden.
Mijn  lijstje gaf dus minimaal een 5-3 overwinning aan.

Paul scoorde inderdaad een vol punt. Hij viel direct na de opening aan op de koningsvleugel en drong de zwarte stelling binnen. Daar won hij een stuk waarna hij niet koos voor een snelle beslissing, maar voor een zekere afwikkeling naar een gewonnen eindspel (3-0).

En ook Cor luisterde goed naar mijn  voorspelling. Na zijn gebruikelijke betonschaak wist hij af te wikkelen naar een stelling met een sterk paard tegen een hele slechte loper. Toen Cor’s dame ook nog op visite kwam was het pleit snel beslecht (4-0).

Stanley bracht de 2 matchpunten binnen.
Hij won na de opening een pion, maar daar stonden veel witte penningen tegenover. Het zag er allemaal eng uit, maar Stan the Man hield zijn hoofd koel en wikkelde af naar een gelijke stelling (4½-½).

John ging weer eens zijn eigen gang en hield zich niet aan mijn voorspelling. Dat was ook begrijpelijk, want hij belande in een chaotische stelling. John viel aan op de damevleugel terwijl zijn tegenstander alle pionnen van de koningsvleugel naar voren dirigeerde. Helaas kwam Johns tijdnood ook om de hoek kijken en dit was net even teveel van het goede. De zwarte stukken drongen binnen waarna een bloedbad volgde (4½-1½).

Gelukkig bleef dit de enige tegenvaller.

Robert bracht de voorsprong weer op 4 punten. Hij stond met zwart gedrongen na de opening en toen zijn tegenstander met een mooi paardoffer op f7 de toren op a8 won, vreesde ik het ergste. Maar dit kostte de tegenstander veel tijd en Robert bleef de stelling steeds ingewikkelder maken. Langzaam sloop hij met zijn stukken naar de witte koning waarna zijn verdediging de witspeler teveel tijd kostte . De vlag was meedogenloos (5½-1½).

En het bleef meezitten, want ook André Karbaat scoorde een vol punt. Na de Hollandse opening krijg hij een stevige aanval over zich heen.  Na een wit paardoffer leek het einde nabij, maar André bleef rustig zijn zetten doen terwijl wit niet doorbeet. Maar misschien was ik te pessimistisch. Hoe dan ook, André redde het vege lijf (6½-1½).

Eindelijk een mooie en ruime overwinning, maar of aan degradatie valt te ontkomen is erg onzeker. Voorlopig staan we één na laatste met een wedstrijd tegen de koploper in  het verschiet.