Categorie: RSB team 1

In de derde ronde stond Erasmus 2 op het programma. Eerder dit jaar in het vorige seizoen hadden we er met 5½-2½ van gewonnen en onze ratingplus van gemiddeld bijna 100 punten gaf ons reden tot optimisme.

Maar dan moet het eerst natuurlijk nog wel even gebeuren.

Wat dat betreft was het vooruit spelen van Jan een teleurstelling. Naar eigen zeggen had hij goed positiespel en ergens een kans over het hoofd gezien om het af te maken. Remise dus (½-½).

Ryan was heel snel klaar. Zijn tegenstander Ruurd Ouwehand had vorig seizoen ook al tegen hem gespeeld en verloren door een fraai paardoffer.
En ook dit keer werd hij door fraai paardoffer getackeld en met het tweede paard mat gezet (1½-½).
Opvallend was trouwens dat Ruurd en Jan Hoek van Dijke de enige spelers waren die het vorig seizoen ook tegen ons had gespeeld.
Bij ons maar 2 wissels: Steef en Tjerk-Peter werden vervangen door Ivan en André.

Paul was als volgende klaar. Hij had in zijn typerende stijl met wit een paard op g7 gestald die werd ondersteund door een loper op h6. Dit paard hield een koning op g8 en een toren op h8 in toom, waarna een doorbraak door het centrum het pleit beslechtte (2½-½).

Ivan leek na de opening beter te staan door een sterk pionnencentrum op e5 en f4, maar beslissend werd dit niet. Hierna werd logischerwijze tot remise besloten (3-1).

Jan Hoek van Dijke, eerder genoemd bij de partij van Ryan, is trouwens een mooi bruggetje naar de volgende uitslag. Hij speelde met wit tegen onze tweede nieuwkomer André, die het liefst met zwart speelt. Eerst stukken op de goede plaats zetten en dan het punt verzilveren.
Maar de partij laat dit beter zien (4-1) : 

Het volgende punt werd hierna snel gescoord. De tegenstander van Bert begon een kwartier  later aan de partij en ging meteen in de denktank omdat ik goed uit de opening kwam. Helaas liet ik een mooie kans liggen waarna zwart goed terug kwam. Een pionoffer resulteerde later in pionwinst. In het toreneindspel stond ik deze pion nog steeds achter, maar gelukkig was het een dubbelpion. Bij goed spel van beiden lag remise voor de hand. Gelukkig koos mijn tegenstander voor het verkeerde plan. In plaats van zelf met zijn pionnen te gaan rennen probeerde hij mijn pionnen tegen te houden. Dat lukte niet (5-1).

De twee matchpunten waren dus binnen en alleen Feike en Iroy waren nog bezig.

Feike was als volgende klaar. De partij kwam langzaam op gang en toen wit met een toren via de h-lijn Feikes stelling binnendrong vreesde ik het ergste. Toen ik even later weer naar de partij keek waren de rollen tot mijn grote verbazing geheel omgedraaid en ging de zwarte toren op rooftocht. De partij eindigde in remise, maar niet nadat Feike een mooie kans had laten liggen (5½-1½).

Iroy was dus als laatste bezig. Zijn tegenstander offerde een stuk voor twee pionnen en een gevaarlijk pionnenfront als compensatie. In de chaotische tijdnoodfase gebeurde er van alles waarna een zetherhaling tot remise leidde (6-2).

Weer een mooie en ruime overwinning.
De geschiedenis herhaalde zich weer en een mooi scorelijstje : vier remises aan de eerste vier borden en vier overwinningen aan de laagste vier borden.
Of zoals een lid van Erasmus opmerkte: eigenlijk toch nog 4-4.

De politiek heeft veel problemen met het in elkaar timmeren van een noodwet.
Ik adviseer onze volksvertegenwoordigers om lid te worden van een schaakvereniging, dan leren ze wel wat echte (tijd)nood is.

Op weg naar Moerkapelle voor de tweede wedstrijd van het seizoen, strandde de auto van Feike in een file na een eerder ongeluk. De bestuurder en de inzittenden Steef, Ryan en Bert kwamen hierdoor meer dan een uur te laat aan in de speelzaal.
Gelukkig kregen we van de gastheren 20 minuten terug en startten de vier slachtoffers dus met 45 minuten tijdverlies en waren dus meteen al in tijdnood.
Extra vervelend is dat Moerkapelle immer een lastige tegenstander is waartegen we het altijd moeilijk hebben.

Gelukkig stond André al gewonnen toen de vier tijdslachtoffers de speelzaal hadden bereikt. André dacht natuurlijk: “de tijd is snel, gebruikt hem wel”. Na een opening waarin weinig aan de hand was permitteerde zijn tegenstander zich 2 foute zetten achter elkaar. De eerste kostte hem een pion, de tweede een paard (1-0).

Hierna toonde Ryan op jeugdige leeftijd zich al volwassen en een kind van zijn tijd, door met zijn beperkte denktijd een grootmeesterremise te produceren (1½-½).
Bert zat aan het andere schaakspectrum: op pensioen leeftijd speelde ik de opening veel te snel waardoor ik al gauw een belangrijke pion verloor. De gezegde “als oude honden blaffen, is het tijd om uit te zien” was dus niet aan mij besteed. Aanvullende schade was een zwarte vrijpion, een open c-lijn voor zwart en zwar(t)e druk op mijn stelling. Ik zocht compensatie door complicaties uit te lokken op de koningsvleugel, maar deze keerden zich al snel tegen mij (1½-1½).
De volgende tegenvaller was zichtbaar aan het bord van Ivan. De partij ging lang gelijk op en Ivan leek de tijd aan zich hebben, maar toen er een witte dame en toren op de zevende rij verschenen was het pleit snel beslecht (1½-2½).

Met deze achterstand brak de volgende tijdnoodfase aan. Op de vier resterende borden zag het er somber uit voor ons. Feike en Steef hadden net als ik een pion ingeboet, maar ook Jan stond er niet al te best voor en het bord van Iroy stond in brand.

Om met de laatste te beginnen: de partijen van Iroy moet je nooit laten zien aan beginnende jeugdspelers. Alles wat de stappenmethode leert zie je niet terug in zijn partijen. Maar de praktijk is natuurlijk heel wat anders. Door zijn pionnenstructuur volledige laten vernietigen kreeg Iroy veel ruimte voor zijn stukken. De opgewonden tegenstander wist veel penningen te weerleggen, maar de tijd kende geen genade en in de tijdnoodfase ging hij er toch aan ten onder (2½-2½).

En het werd nog mooier, want ook Jan wist in een mum van tijd en op hetzelfde moment op vergelijkbare wijze te scoren. Hij moest zich de hele partij verdedigen, maar in tijdnood wist hij de pionnen rondom de vijandelijke koning te ruilen waarna wit ten onder ging aan de matdreigingen van de zwarte dame en torens (3½-2½).
Eindelijk stonden we weer voor, maar niet voor lang, want Steef kon het niet bolwerken. Zoals eerder gezegd had hij een pion verloren, maar de pluspion was vrij ver opgerukt. Na taai verzet moest Steef in het lopereindspel toch het onderspit delven. Gelukkig voor Steef: “de tijd heelt alle wonden” (3½-3½).

De 3½-3½-tussenstand hadden we vorig seizoen ook al gehad. Toen wist Steef het beslissende punt te scoren, maar nu moest Feike met een minuspion het toreneindspel te zien houden. Hij deed dat onder het motto: “neemt uw tijd te baat, te vroeg is beter dan te laat” en op bekwame en actieve wijze zeilde hij de remisehaven binnen (4-4).

Al met al een verdiend gelijkspel met veel gelukjes en ongelukjes aan beide kanten.
De tijd zal het leren of we aan het einde van het seizoen met het gelijkspel tevreden zullen zijn.