In de laatste ronde stond De Pionier op het programma. Een tegenstander waar we nog niet vaak tegen hebben gespeeld en een moeilijke ook, want ze stonden maar 1 matchpuntje achter ons.
Bovendien komen ze uit het verre Hellevoetsluis, een onheilspellende naam vanwege de eerste drie letters. Maar Hel betekent gelukkig niet alleen onderwereld en inferno, maar ook stralend en helder. Bovendien geef ik hieronder nog meer varianten. Inzet was de tweede of derde plaats, want de eerste plaats was al vergeven aan Shah Mata. Je hoefde geen hel-derziende te zijn om een moeilijk gevecht te voorspellen. We hadden één invaller dit keer. Ivan was verhinderd en vervangen door Tjerk-Peter.
In de één na laatste ronde kwam koploper Shah Mata op bezoek. Door onze missers eerder dit seizoen waren zij drie matchpunten op ons uitgelopen met nog 2 ronden te gaan. Dus wij moesten winnen om de laatste strohalm te pakken. Bert was dit keer verhinderd en werd vervangen door Tjerk-Peter die in bloedvorm verkeert.
Omdat de razende reporter niet ter plekke was is dit verslag opgesteld door de spelers zelf, waarbij André zo vriendelijk was de inleiding en de borden 5 tot en met 8 voor zijn rekening te nemen:
Het fietsen naar IJsselmonde doet het team van Barendrecht kennelijk goed. In groep 1A van de RSB competitie werd nu ook koploper Shah Mata 1 verslagen met sprekende cijfers: 5-3
Bord 1 Feike Over mijn partij valt niet zoveel te zeggen. Die ging een heel lange tijd gelijk op, totdat mijn tegenstander in het eindspel een pion verloor. Dit was eigenlijk nog niet fataal, maar toen hij er nog een verloor was het met P+2 pionnen tegen P gewonnen voor mij.
Bord 2 Jan Ik kwam met wit niet helemaal lekker uit de opening en ik liet me verrassen door een dame+loper aanval op mijn koningsvleugel. Zag mij genoodzaakt een kwal te offeren (bleek achteraf toch niet nodig), maar kon alsnog geen potten breken. Tot overmaat van ramp te lang hieraan gerekend: vlag. Grote opluchting derhalve dat links en rechts van mij wel goed geschaakt werd.
Bord 3 Iroy Ik had een gelijkopgaande partij, waarbij ik richting het eindspel een fijne stelling kreeg. In het toreneindspel dat volgde had ik het initiatief en kwam wit in zetdwang.
Bord 4 Steef Ongeveer gelijke stelling vanuit de opening. Ik kreeg in het middenspel een licht initiatief, maar het evenwicht werd niet beslissend verbroken. Had een pion kunnen winnen, wat geforceerd tot een dame-eindspel had geleid waarin mijn tegenstander vermoedelijk eeuwig schaak kon geven, tenzij ik een koningsmars door open veld zou ondernemen, waarvan ik het resultaat niet kon overzien. Uiteindelijk werd het een toreneindspel met gelijk materiaal en een marginaal plusje. Remise was het (terechte) resultaat.
Bord 5 Ryan Bord 5 stond vanaf zet 2 in lichterlaaie. Ryan mocht proberen de om zijn gambietjes beruchte Theo van de Sluis te weerstaan. Het Deens gambiet dat op het bord kwam, met twee vervaarlijk lopers die op de zwarte koningsstelling waren gericht, werd bekwaam door Ryan opgevangen. Lang bleef hij een gambietpion voor staan, maar toen er een eindspel met zware stukken op het bord verscheen leverde hij er twee in. Het uiteindelijke spel met een pion minder hield hij echter knap remise.
Bord 6 Ivan Op bord 6 mocht Ivan proberen de sterke Rene de Lange pootje te lichten. In zijn favoriete Maroczy bind (pionnen op c4 en e4) rammelde hij aan het 3 rijen systeem van zijn tegenstander. Heel even leek hij met f4 iets te lichtzinnig op aanval te spelen, waar De1-f2 met verdere manoeuvres vanaf de zijlijn iets logischer leek. Uiteindelijk liep de partij uit in een terechte remise.
Bord7 André Bord 7 was geen probleem. André tikte met zwart in 26 zetten Kristian Zaydulidi uit. Na 14 zetten stond zwart al ietsje beter, zie stelling 1.
Wit moest kwaliteitsverlies voorkomen en speelde: 15.Tdf1 zwart antwoordde verrassend 15…h5, waarna Kristian besloot va banque op koningsaanval te spelen. 16.f5? Het antwoord 16…c5 was ingecalculeerd, maar direct ..Lxe5 was volgens Fritz beter. Er volgde 17.Df4 Lxe5 18.Df3 Hier nam zwart de handschoen op en viel met 18…c4 de loper aan, zie diagram 2.
Na 19.fxg6 cxd3 20.gxf7+ Kg7 staat zwart nog steeds beter (-0.53), maar wit doet nog mee. Wit knipperde echter als eerste en trok zijn aangevallen loper terug. 19.Le2? (-2.13) Lxf5 20.Dxd5 Lxc3! Geen dogma’s! Zwart ruilde zijn mooie fianchetto loper voor een hard en tastbaar voordeel. 21.Dxd8 Lxb2+ 22.Kxb2 Tfxd8 En nu? De loper staat aangevallen, dus wit haalde hem snel weg, maar achteraf is 23.Lxg4 wel beter, al blijft zwart gewoon twee pionnen voor staan. 23.Lc3 Pe3! Lekker! Toren f1 staat aangevallen, maar ook pion g2. Ogenschijnlijk lost 24.Tf2? het probleem op, maar er volgde: 24…Tab8+ Auw, er staat nog meer in…waaronder een Koning! 25.Kc1 Na een half uur nadenken. Uiteraard lopen zowel Ka1 als Ka3 mat. 25…Lxc2! 26.Lb2 Na wederom een half uur nadenken. Wit wilde kennelijk niet voor half elf opgeven. 26…c3 En nu is het voorbij. Door al zijn stukken weg te geven kan wit het mat voorkomen, maar de partij is niet te redden. 0-1
Bord 8 Tjerk-Peter Aan bord 8 had de uitploeg veteraan Rob Leeman opgesteld, die fris en vrolijk een “modern defence” speelde. Tjerk-Peter had er een harde dobber aan, maar wist een moeilijk toreneindspel met ijzeren volharding remise te houden.
De onderste 4 borden scoorden daarmee 2½ – 1½, net als de bovenste 4.
Na de slechte ervaringen met het openbaar vervoer in de vorige ronde (dik verlies), besloten we in de vijfde ronde de fiets te pakken. Dat kwam goed uit!
Want een dag later werd namelijk in Italië het wielerklassiekerseizoen geopend met het monument Milaan-San Remo. Dat was voor de organisatie van De Ronde van Lombardije het sein om naast hun klassieker in het najaar een nieuwe wedstrijd in de lente te organiseren: De Ronde van IJsselmonde.
Omdat het de eerste keer was werd het deelnemersveld klein gehouden en mochten alleen twee Italiaanse wielerploegen van acht renners tegen elkaar uitkomen.
De ploegen waren samengesteld uit de plaatselijke kleppers van IJsselmonde en uit stoempers van Waddinxveen. De kopmannen kregen het startnummer 1 en de knechten naar aflopende sterkte een oplopend nummer naar 8. De renners met hetzelfde nummer moesten dan een wedstrijd tegen elkaar rijden en na afloop werden de winnende ritten bij elkaar opgeteld en de winnaar bepaald. Zo gezegd, zo gedaan.
Natuurlijk was er ook een proloog. Hierin had Stefano met rugnummer 4 een nipte overwinning geboekt. Het moest uit zijn tenen komen, en hij was na afloop helemaal uitgewoond, maar dat was genoeg voor een fijn begin (1-0).
In de eerste etappe kwam Riccardometrugnummer 6 als eerste over de finish. Hij had goede benen en won vlot nadat zijn tegenstander al snel de bocht uit vloog. Hiermee kwam deze de man met de hamer tegen en was hij heel snel gezien (2-0). Hieronder het verslag van dit duel:
De tweede etappe was een wandeletappe. Ivano metrugnummer 5 deed zijn best, maar wist zijn Franse tegenstander niet af te schudden waarna beide gelijktijdig over de meet reden (2½-½).
Adrianometrugnummer 7 had door materiaalpech een moeilijke start in de derde etappe, maar wist het gat naar zijn tegenstander snel te dichten. Hij ging er op en er over toen zijn tegenstander even niet oplette. Hij schudde flink aan de boom en de demarrage aan de rechterkant van de weg was beslissend (3½-½).
Na afloop was het commentaar van de winnaar:
Stelling na de 11e zet van zwart. De opening is niet goed verlopen voor zwart en met 12.a3! had wit dat kunnen bewijzen. Er volgt bijvoorbeeld 12..Pc7? 13.b4! (+2.52) of 12..Dc7 13.b4 cxb4 (+1.30). Wit besloot echter dat zijn kansen op de koningsvleugel lagen en speelde
12.Ph2 Pc7 13.f4? consequent, maar nu heeft zwart 13..b5! (-1.18) De enige manier om het nadeel te beperken was 14.e5 b4 15.exf6 bxc3 16.bxc3 Lxf6. Wit aarzelde en dat bleek fataal. 14.a3 bxc4 15.Lxc4 Zwart aarzelde geen moment:
15..Txb2! Op Dxb2 volgt 16..Pxe4 en na 17.Tac1 (volgens Fritz is Db7 nog het minst slecht) Pxc3 18.Dd2 Dxa3 (-2.72) 16.Dd3 Ph5! Natuurlijk. 17.Pe2 Txe2 18.Dxe2 Pg3 19.Da2 Pxf1 Hier was 19…Lxa1 nog beter geweest: 20.Txa1 Dc3 21.Lf2 Pex4 22.Le1 De3+ 23.Kh1 Dxf4 (-5.11) 20.Txf1 Dc3 21.Lf2 Tb8 (-3.50) Nu maakte wit een tactische fout. 22.Tb1? Txb1+ 23.Dxb1 Dxc4 Dat moest nog even concreet berekend worden. 24.Db7 Dc1+ 25.Pf1 Lb5! De genadeklap. wit gaf het op.
Gianni met rugnummer 2 startte voortvarend in de vierde etappe. Hij maakte meteen de koers superhard en wist zijn tegenstander met felle tussensprints uit te putten (4½-½):
De vijfde etappe was een prooi voor Bernardo met rugnummer 8. Hij wist al na 7 kilometers een drietal bidons van zijn tegenstander leeg te schudden, zie hieronder. Hierdoor kreeg deze later in de koers een honger- en dorstklop. Hij stribbelde nog lang maar tevergeefs tegen. In een zetel won Bernardo met drie vingers in zijn neus (5½-½).
Wegkapitein Frederico met rugnummer 1 had het zwaar in de zesde en een na laatste etappe. Beide renners tastten elkaar voorzichtig af, maar toen de finish in zicht kwam ging de beuk erin. Frederico wist onder de rode vlag met een felle tussensprint een paar meter uit te lopen en zijn tegenstander zag zijn rugnummer in de slotkilometer langzaam kleiner worden (6½-½).
De slotetappe was een spannende aangelegenheid. Rocco met rugnummer 3 had het zwaar en zag al snel het snot voor zijn ogen. Hij hing de gehele etappe aan het elastiek. Maar als een echte wieltjeszuiger bleef hij stoempen in het goede spoor. En onder het motto van “de dood of de gladiolen” gooide hij in de slotfase slim zijn laatste volle bidon weg. Hiermee bespaarde hij het nodige gewicht waarna beiden gelijktijdig de meet bereikten (7-1).
Al met al een klinkende overwinning van de thuisploeg die smaakt naar meer. Maar Parijs is nog ver.
