Na de slechte ervaringen met het openbaar vervoer in de vorige ronde (dik verlies), besloten we in de vijfde ronde de fiets te pakken. Dat kwam goed uit!
Want een dag later werd namelijk in Italië het wielerklassiekerseizoen geopend met het monument Milaan-San Remo.
Dat was voor de organisatie van De Ronde van Lombardije het sein om naast hun klassieker in het najaar een nieuwe wedstrijd in de lente te organiseren:
De Ronde van IJsselmonde.
Omdat het de eerste keer was werd het deelnemersveld klein gehouden en mochten alleen twee Italiaanse wielerploegen van acht renners tegen elkaar uitkomen.
De ploegen waren samengesteld uit de plaatselijke kleppers van IJsselmonde en uit stoempers van Waddinxveen.
De kopmannen kregen het startnummer 1 en de knechten naar aflopende sterkte een oplopend nummer naar 8. De renners met hetzelfde nummer moesten dan een wedstrijd tegen elkaar rijden en na afloop werden de winnende ritten bij elkaar opgeteld en de winnaar bepaald.
Zo gezegd, zo gedaan.
Natuurlijk was er ook een proloog. Hierin had Stefano met rugnummer 4 een nipte overwinning geboekt. Het moest uit zijn tenen komen, en hij was na afloop helemaal uitgewoond, maar dat was genoeg voor een fijn begin (1-0).
In de eerste etappe kwam Riccardo met rugnummer 6 als eerste over de finish. Hij had goede benen en won vlot nadat zijn tegenstander al snel de bocht uit vloog. Hiermee kwam deze de man met de hamer tegen en was hij heel snel gezien (2-0). Hieronder het verslag van dit duel:
De tweede etappe was een wandeletappe. Ivano met rugnummer 5 deed zijn best, maar wist zijn Franse tegenstander niet af te schudden waarna beide gelijktijdig over de meet reden (2½-½).
Adriano met rugnummer 7 had door materiaalpech een moeilijke start in de derde etappe, maar wist het gat naar zijn tegenstander snel te dichten. Hij ging er op en er over toen zijn tegenstander even niet oplette. Hij schudde flink aan de boom en de demarrage aan de rechterkant van de weg was beslissend (3½-½).
Na afloop was het commentaar van de winnaar:
Stelling na de 11e zet van zwart.
De opening is niet goed verlopen voor zwart en met 12.a3! had wit dat kunnen bewijzen. Er volgt bijvoorbeeld 12..Pc7? 13.b4! (+2.52) of 12..Dc7 13.b4 cxb4 (+1.30).
Wit besloot echter dat zijn kansen op de koningsvleugel lagen en speelde
12.Ph2 Pc7 13.f4? consequent, maar nu heeft zwart
13..b5! (-1.18) De enige manier om het nadeel te beperken was 14.e5 b4 15.exf6 bxc3 16.bxc3 Lxf6. Wit aarzelde en dat bleek fataal.
14.a3 bxc4 15.Lxc4 Zwart aarzelde geen moment:
15..Txb2! Op Dxb2 volgt 16..Pxe4 en na 17.Tac1 (volgens Fritz is Db7 nog het minst slecht) Pxc3 18.Dd2 Dxa3 (-2.72)
16.Dd3 Ph5! Natuurlijk.
17.Pe2 Txe2 18.Dxe2 Pg3 19.Da2 Pxf1
Hier was 19…Lxa1 nog beter geweest: 20.Txa1 Dc3 21.Lf2 Pex4 22.Le1 De3+ 23.Kh1 Dxf4 (-5.11)
20.Txf1 Dc3 21.Lf2 Tb8 (-3.50) Nu maakte wit een tactische fout.
22.Tb1? Txb1+ 23.Dxb1 Dxc4 Dat moest nog even concreet berekend worden.
24.Db7 Dc1+ 25.Pf1 Lb5! De genadeklap. wit gaf het op.
Gianni met rugnummer 2 startte voortvarend in de vierde etappe. Hij maakte meteen de koers superhard en wist zijn tegenstander met felle tussensprints uit te putten (4½-½):
De vijfde etappe was een prooi voor Bernardo met rugnummer 8. Hij wist al na 7 kilometers een drietal bidons van zijn tegenstander leeg te schudden, zie hieronder.
Hierdoor kreeg deze later in de koers een honger- en dorstklop. Hij stribbelde nog lang maar tevergeefs tegen. In een zetel won Bernardo met drie vingers in zijn neus (5½-½).
Wegkapitein Frederico met rugnummer 1 had het zwaar in de zesde en een na laatste etappe. Beide renners tastten elkaar voorzichtig af, maar toen de finish in zicht kwam ging de beuk erin. Frederico wist onder de rode vlag met een felle tussensprint een paar meter uit te lopen en zijn tegenstander zag zijn rugnummer in de slotkilometer langzaam kleiner worden (6½-½).
De slotetappe was een spannende aangelegenheid. Rocco met rugnummer 3 had het zwaar en zag al snel het snot voor zijn ogen. Hij hing de gehele etappe aan het elastiek. Maar als een echte wieltjeszuiger bleef hij stoempen in het goede spoor. En onder het motto van “de dood of de gladiolen” gooide hij in de slotfase slim zijn laatste volle bidon weg. Hiermee bespaarde hij het nodige gewicht waarna beiden gelijktijdig de meet bereikten (7-1).
Al met al een klinkende overwinning van de thuisploeg die smaakt naar meer.
Maar Parijs is nog ver.
| Barendrecht / IJsselmonde 1 | 1933 | WSV Internos 1 | 1783 | 7 – 1 |
| 1. Liefrink, Feike | 2016 | Groen, Matthijs | 1755 | 1 – 0 |
| 2. Vermeulen, Jan | 1975 | Mulder, Wim | 1839 | 1 – 0 |
| 3. Ockeloen, Iroy | 1983 | Vegt van der, Maarten | 1875 | ½ – ½ |
| 4. Bergakker, Steef | 1898 | Louw de, Peter | 1869 | 1 – 0 |
| 5. Deceuninck, Ivan | 1891 | Woudenberg van, Hans | 1779 | ½ – ½ |
| 6. Staal, Ryan | 1925 | Hoek van der, Willem | 1669 | 1 -0 |
| 7. Karbaat, Abndré | 1913 | Knaap van der, Bert | 1721 | 1 -0 |
| 8. Drolenga, Bert | 1864 | Prins, Albert | 1757 | 1 – 0 |