Afgelopen dinsdag 20 februari hebben we onze één na laatste wedstrijd van het seizoen gespeeld tegen Dordrecht 6.
Kort voor aanvang van de wedstrijd werden de resultaten bekend van de wedstrijden die op de maandagavond zijn gespeeld in onze poule. Erasmus, onze direct concurrent om het kampioenschap, had goede zaken gedaan door met 6,5-1,5 te winnen van Spijkenisse. HZP Schiedam heeft match-punten laten liggen tegen Overschie, wat bijzonder gunstig is voor onze promotiedoelstelling.
Met als uitgangspunt van twee bordpunten voorsprong op Erasmus was onze taak duidelijk. WINNEN,WINNEN en WINNEN. Het streven was dan ook om Erasmus niet dichterbij te laten komen. We moesten dan ook met 6,5-1,5 van Dordrecht winnen!
Met een bijna compleet team werden we weer warm ontvangen door onze schaakburen uit Dordrecht. Deze bijzondere en prettig ingerichte schaaklocatie straalt altijd één en al schaaksport uit. Prachtig!
Nog voordat de wedstrijden begonnen meldde zich nog twee reserve spelers bij onze teamcaptain! Mocht er zich op het laatste moment nog een blesssure voordoen dan stonden ze klaar voor een invalsbeurt! Wat een teamspirit! Gelukkig geen blessures op het laatste moment en dus konden de twee extra spelers de verdere avond als aandachtig supporter de wedstrijd beleven.
Voordat we aan de wedstrijd wilden beginnen toch nog een laatste wissel. De aangewezen scheidsrechter werd vervangen door een andere arbiter. Deze keek wel heel erg streng en serieus. Om bang van te worden! Na een lange monoloog van de arbiter kregen we uiteindelijk toestemming van de arbiter om te beginnen.
Op bord tweede speelde Jan Vermeulen met zwart tegen Geert Zwartjes. Met 4,5 punt uit de eerste vijf wedstrijden was Jan aan zijn stand verplicht om het volle punt binnen te halen. Snel na de opening werden er diverse stukken afgeruild. Aanvankelijk leek dit niet goed uit te pakken voor Jan. Zijn koning stond helemaal open en gevaarlijk in het midden van het bord. Gelukkig wist Jan waarschijnlijk precies wat hij deed en ruilde de overige stukken ook nog af waardoor zijn centrale koning sterker en sterker werd. Na een onzorgvuldigheid van zijn tegenstander wist Jan met een mooie combinatie zijn tegenstander tot overgave te dwingen. Het eerste punt was binnen!
Op bord vier speelde Ed Lammens met zwart tegen de oudste van de heren van Nugteren (Dick). In een vlot tempo werden de eerste twintig zetten gespeeld. Ook voor Ed was de opdracht om te winnen, remise was geen optie. Met nog een toren en een vracht aan pionnen op het bord ontsnapte de zwarte a-pion aan de aandacht van Ed. Net even sneller dan de pionnetjes van Ed dreigde de a-pion van Dick te promoveren. Met veel moeite probeerde Ed de a-pion alsnog te stoppen. Helaas lukte dat niet en moest hij opgeven. Helaas een nul.
En toen begon het gelazer eigenlijk pas echt. Eerst Johan die de teamcaptain komt vragen of hij remise mag aannemen. Direct gevolgd door Rinus en Ron die bijna gelijktijdig ook een remise aanbod hadden gekregen en wilde accepteren. Onze teamcaptain was streng en stond een remise niet toe. Er moesten punten gescoord worden! Schoorvoetend namen de drie musketiers weer plaats achter hun borden.
Een stand langs de borden leerde dat van de zes overgebleven borden er vier op remise stonden, één op verlies en één op winst. Het ging niet goed!
Op bord acht speelde Johan de Weerd tegen Henk Barends. In zijn derde invalsbeurt probeerde Johan een opening te forceren maar zijn tegenstander liet niet toe dat er een open middenspel ontstond. De pionnen bleven op het bord terwijl veel andere stukken werden afgeruild. Geen ontwikkelingsvoordeel voor Johan en een forse blokkade van veel pionnen op de derde, vierde en vijfde rij. Er kon geen stuk meer langs, een echter remise stelling. Johan had echter het remiseaanbod van Henk moeten afwijzen. Er werd dus nog eenmaal het onmogelijke geprobeerd zonder enige beweging. Dan maar een extra drankje bestellen. Na nog wat nutteloos geschuif van beide spelers heeft Johan de teamcaptain kunnen overtuigen van een onvermijdelijke remise. Daarmee inmiddels 1,5 punt voor Dordrecht. Meer punten was niet de bedoeling!
Op bord 7 speelde ons jeugdtalent Pieter Kwekkeboom met wit tegen Peter Fafié. Pieter was alleen maar voor de winst gekomen! Alleen zijn tegenstander wilde absoluut niet meewerken! Een sterke witte loper van zwart kon voorkomen dat Pieter kon aanvallen. Ook nadat de helft van de pionnen van het bord waren verdwenen en Pieter zorgvuldig het samenwerking van de zwarte stukken uit elkaar had gespeeld bleef een finale genadeklap uit. Misschien een beetje nonchalant probeerde Pieter toch iets te forceren echter door de dreiging van mat achter de paaltjes te laten bestaan moest er goed gerekend blijven worden. Uiteindelijk had Pieter zijn aanvalsplan klaar en kon hij na bijna twee uur spelen toch een vol punt bijtellen. 2,5 punt binnen maar ook al 1,5 punt kwijt!
Ook Robert kwam vervolgens tevergeefs bij zijn teamcaptain smeken om het mogen accepteren van remise. Helaas doorspelen en winnen voor het team en voor de kampioenschap kansen!
Op bord drie speelde Ron van Oosterbos tegen Bas Nugteren. Ron speelde voor het eerst in vijf jaar weer eens met de witte stukken in een RSB wedstrijd. Ron was zijn openingsarsenaal gelukkig nog niet vergeten en ging resoluut van start. Met een forse voorsprong in tijd had hij zijn tegenstander redelijk klem gezet. Maar helaas zichzelf ook. Er leek geen doorkomen aan en zijn tegenstander vond dat een remise wel passend zou zijn. Met enige tegenzin mocht Ron, na overleg met de teamcaptain, niet ingaan op het aanbod. Winnen dat was de opdracht! Ron ging er nog eens goed voor zitten en wist met een prachtige aanvalscombinatie de stelling van Bas volledig te ruïneren. Ron ging op zoek naar overwinningskansen. Uiteindelijk vond Ron de juiste weg en wist op een prachtige wijze zijn kleine voorsprong om te zetten in een verdiende overwinning. 3,5 punt binnen!
Op bord één speelde Rinus Bongers tegen Anton de Maertelaere. Rinus opende behouden en hoopte dat hij zijn tegenstander kon verleiden tot het ruilen van wat stukken. Anton ging daar niet in mee. Gedurende het vorderen van de wedstrijd leek het er steeds meer op dat Anton naar een remise toe aan het spelen was. Een remiseaanbod moest Rinus afwijzen. We wilden immers nog vier bordpunten scoren. Na enig gepuzzel en het betrekken van zijn koning bij het spel bleek dat Rinus toch geen doorbraak kon forceren. Ook Anton was niet voornemens om verdere risico’s te nemen. Een remise was onafwendbaar. 4-2
Nu speelden alleen Robert en John nog. Twee punten erbij zou mooi zijn!
John Bakker speelde op bord zes een nerveuse partij tegen de teamcaptain van Dordrecht, Hans Boersma. Hans opende met een aangenomen koningsgambiet. John had grote moeite om telkens de juiste voortzetting te vinden en verbruikte heel veel tijd voor de eerste tien zetten. John belette Hans te rokeren en hoopte zo vol op de koningsvleugel in de aanval te kunnen gaan. Doordat de druk voorafgaande aan de wedstrijd al flink was opgevoerd, was John wellicht met randzaken bezig en was het heldere denken over de stelling niet altijd even gemakkelijk. Na 20 zetten was John door zijn tijd heen en had Hans nog meer dan drie kwartier bedenktijd. Er werden veel beren gezien en verliezen mocht echt niet! Winnen was ook voor John de opdracht. En gezien de stand van 4 – 2 ook echt noodzakelijk. John zette Hans steeds verder onder druk op de koningsvleugel. Penning na penning en na een lange rokade leken alle stukken van John in de aanval te kunnen. De h-pion naar voren, direct gevolgd door de g-pion zorgde voor zoveel aanvalsdruk dat dit overwicht uiteindelijk wel tot een overwinning zou moeten kunnen leiden. Helaas, een onoplettendheid zorgde ervoor dat een paardevork kwaliteitsverlies voor John impliceerde, een toren voor een paard en weg aanval. Onder tijdsdruk naar een overwinning vechten leek nu wel haast onmogelijk. Toch wist John zijn verloren kwaliteit terug te winnen waardoor de stand weer in evenwicht leek. Doordat de h-pion en de g-pion inmiddels bijna op de één na laatste rij stonden kreeg John weer vertrouwen in een overwinning. Helaas maakte John toen zijn tweede foutje in de wedstrijd en zag het er opeens hopeloos uit. Nog één kans wellicht; een remiseaanbod van John. Hans, inmiddels ook enigszins in tijdnoodfase, accepteerde dit gelukkig voor Barendrecht. Een diep teleurgestelde John maar ook enigszins opgelucht met het halve puntje. 4,5 punt binnen met nog één resultaat te gaan.
Onze laatste redding was Robert Dortmond. Hij speelde op bord vijf tegen Henk Monster. In een gelijk opgaande partij leek hier halverwege de partij ook een remise in de maak. Een remiseaanbod werd met tegenzin door Robert geweigerd. Na een tumultueus middenspel stond er plotsklaps een bijzondere complexe pionneneindspel te wachten voor beide spelers. De enige kans voor Robert om tot winst te komen. Na diverse malen tellen en rekenen durfde Robert het aan om de stelling open te breken en dacht door zetdwang een vrijpion te creëren. Dit lukte in eerste instantie niet maar na een tweede poging bleek inderdaad dat zetdwang leidde tot winst! Robert heeft het team een grote dienst bewezen met deze prachtige overwinning. Eindstand 5.5 – 2,5 en nog steeds vol in de race voor het kampioenschap.
De beslissing voor het kampioenschap zal in de laatste ronde vallen. Eerst maar weer een trainingskamp beleggen voor de belangrijke wedstrijd tegen HZP-Schiedam.
