Een rustig vervolg

Na de roestige openingsronde moesten we in de tweede ronde onze favorietenrol eindelijk eens waar gaan maken. We blijken namelijk de hoogste gemiddelde rating te hebben in onze klasse, voor wat het waard is natuurlijk.

Het altijd taaie Het Zwarte Paard Schiedam stond in de tweede ronde op het menu. De locatie met veel seniorenflats was een serene omgeving voor een rustig vervolg. Niet verrassend was dan ook dat Robbert vrij snel de eerste remise op het bord bracht. In een kalme partij werd het evenwicht nimmer verbroken (½-½).

Jan dacht hier anders over. Met beheerste en kalme torenmanoeuvres snoepte hij 2 pionnetjes. Toen zwart eindelijk ontwaakte en een actief werd op de damevleugel, vloerde Jan de zwarte koning snel en grondig aan de andere kant van het bord (1½-½):

Feike mocht weer eens tegen vaste kant John van Baarle. Een oude rot, maar nog lang niet versleten. Feike leek goed spel te hebben tegen de hangende pionnen, maar John wist deze pionnen beheerst om te zetten in goed tegenspel (2-1).

 Bert wist de voorsprong te verdubbelen. Ik was helemaal niet geduldig en opende agressief met een Koningsgambiet. Voor de gambietpion kreeg ik druk op de zwarte koning. Deze vluchtte in een rochade, maar deze kostte hem een loper. Na stukwinst kreeg ik op mijn beurt te maken met druk op mijn stelling. Totdat mijn tegenstander blunderde op de 19e zet met 19…Pe5.

Aan deze blunder zit wel een bijzonder verhaal aan vast. Ik liep na mijn 19e zet weg van mijn bord om bij de andere borden te kijken en wist dus niets van de volgende ontwikkelingen aan mijn bord. Tjerk-Peter, aan het bord naast mij, wel. Hij zag dat mijn tegenstander eerst 19…Pe5 deed, het paard losliet, toen pas zijn blunder zag en het paard snel terugzette.

Gelukkig zag een HZP-er het ook, zodat mijn tegenstander na langzaam twijfelen er niet mee weg kwam en alsnog morrend 19…Pe5 deed. Hierna was het snel over en uit. Gelukkig werd ik pas na de partij door Tjerk-Peter bijgepraat, anders had ik heel anders achter het bord gezeten (3-1):

De vier resterende partijen gaven geen zicht op de benodigde 1½ punt voor een overwinning, maar wel zicht op een vreedzaam einde, nl. een gelijkspel van 4-4: Iroy stond ietsjes minder, Steef veel minder en Adri en Tjerk-Peter gelijk.

Adri behaalde inderdaad de verwachte remise. Hij had na de opening zijn pionnen op de damevleugel opgespeeld met het nodige ruimtevoordeel, maar de gesloten statische pionnenstructuur gaf beide spelers te weinig manoeuvreerruimte. Zoveel geduld hadden beide spelers ook weer niet (3½-1½).

Hierna sneefde Steef, zoals verwacht. Na de opening stond hij nog redelijk, maar zijn slechte vorm resulteerde in kwaliteitsverlies. Hierna probeerde hij het nog lang en gelaten, maar zijn tegenstander maakte het bedachtzaam en beheerst af (3½-2½).

En toen Iroy, Mr Houdini himself. Zoals gezegd stond hij lang in de partij wat minder, maar met 5 minuten of minder op de klok verandert hij altijd in een Boeddha die bedaard, onbewogen en kalmpjes de ene na de ander krachtzet uit zijn mouwen schudt.

Ook nu weer, alleen had hij de pech dat wit net iets te veel tijd had om alle valkuilen te omzeilen. Toch een belangrijk halfje, want deze was niet verwacht (4-3).

En het werd nog mooier, want Tjerk-Peter slaagde er in om zijn gelijke stand geduldig en geleidelijk om te in materiaalwinst. Eerst 1 pion en daarna nog eentje. Dat was beslissend (5-3).

Toch nog een mooie overwinning. Een goed vervolg voor de rest van het seizoen.